Z przyjemnością przedstawiamy artykuł, który powstał przy współpracy z rozrobka.pl
W zależności od miejsca i przeznaczenia gniazda istnieje kilka różnych typów wtyczek elektrycznych. Różnią się one wielkością, liczbą styków, wartością znamionową prądu i napięcia, a także kształtem i konstrukcją. Standardowa wtyczka ma dwa lub trzy bolce. Może mieć izolowaną tuleję, aby zapobiec dotknięciu palcami wystających pinów. Niektóre gniazda mają również sprężynujące ostrza, które chwytają boki wtyczki.
Niektóre wtyczki mają trzpień uziemiający, większy trzpień na wierzchołku gniazda. Są one zaprojektowane tak, aby nie były kompatybilne z wtyczkami z dwoma bolcami. W niektórych przypadkach można je jednak stosować z dwubiegunowymi, nieuziemionymi gniazdami. Kołek uziemiający ma średnicę 4,8 mm, a jego długość wynosi 14 mm. Są one przeznaczone do umieszczenia w gniazdku przed pinami pod napięciem. Mają za zadanie utrzymać ścieżkę uziemienia podłączoną po wyjęciu bolców pod napięciem.
W początkach elektryczności najczęściej spotykane były gniazda oświetleniowe. Były one mocowane do konstrukcji budynku i stanowiły bezpieczny sposób podłączenia urządzeń zasilanych energią elektryczną do instalacji elektrycznej. Wraz z upowszechnieniem się elektryczności powstały inne rodzaje gniazdek. Należą do nich gniazdo typu E oraz gniazdo typu F. Gniazda te nie są kompatybilne z gniazdami typu A i B. Najczęściej można je znaleźć w Belgii, Francji i Wielkiej Brytanii.
Innym typem gniazda jest hybryda, która jest zaprojektowana tak, aby pasowała do obu wtyczek typu A, B i C. Wtyczki te posiadają okrągły bolec męski oraz styk żeński, który przyjmuje bolec uziemiający gniazda. Są one podobne do szwajcarskiego standardu typu J. Ponadto, wtyczki te można podłączyć do adaptera w celu przekształcenia z trójstykowej wtyczki z uziemieniem na dwubiegunową wtyczkę bez uziemienia. Mogą być instalowane do góry nogami lub do prawej strony.
Trzecim typem wtyczki jest wtyczka polaryzacyjna. Te wtyczki mają szerszy pin neutralny niż pin gorący i są często używane w Ameryce Północnej i Meksyku. Dzięki temu bez problemu pasują do spolaryzowanych gniazdek. Są one również powszechnie stosowane w oświetleniu scenicznym. Wersja spolaryzowana ma gorący pin o szerokości 6,3 mm, natomiast wersja niespolaryzowana ma pin neutralny o takiej samej szerokości.
Brytyjskie normy dla wtyczek domowych nie zawierają konkretnych specyfikacji wymiarowych dla rurek stykowych gniazda. Normy brytyjskie zawierają natomiast specyfikacje dotyczące kształtu bolców wtyczki. Ponadto określają one odległości pomiędzy bolcami wtyczki. Należy pamiętać, że jeśli wtyczka ma wyłamane lub uszkodzone piny, nie powinna być wkładana do gniazda. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy gniazdo nie jest wyposażone w ostrza sprężynujące.
Pod koniec lat dwudziestych XX wieku General Electric Company (GE) z Bostonu i Scholes Company z Manchesteru w Anglii rozpoczęły produkcję uziemionych wtyczek. Opracowały one również alternatywną wtyczkę z trzema bolcami. Wtyczki te były produkowane w trzech różnych rozmiarach, przy czym model o najniższej wartości znamionowej był wtyczką o niskiej mocy. Najniżej oceniona wtyczka nie była izolowana i była przeznaczona do podłączania urządzeń o małej mocy, takich jak lampy. Wtyczki te są czasami nadal używane do podłączania lamp do obwodów oświetleniowych w domu.
Podobne tematy